VOORTSCHRIJDEND INZICHT

Het gordijn toont zijn fluwelen licht, dat strijkt over een gestreepte markies,
door een spaakwiel het trapje op langs een verlaten halster,
naar de kleurige ruiten van een pandjesjas, afgebiesd met tressen en epauletten
van verschoten uniformjasjes uit de 'Belle Epoque',
wier knopen staalhard bleven ontkennen
dat die 'frischer fröhlicher Krieg' ooit zou komen.

De danseres zweeft op haar glimlach van geslepen glas
totdat haar wimpers zo vals worden
dat ze de opzwepende 'Hongaarse Post' voorgoed stil zetten
in een sober lijstje op het geborduurde wandkleedje
naast de gestolde voltige van tante Geraldine.

Als in de verte een weemoedige echo trompettert,
nemen witte rijbroeken in laarzen van mahonie
hun hoge hoed van het schminktafeltje
en volgen ze, onrustig trappelend,
een zichzelf verlengende sliert lichtjes
naar een handgemaakte eikenhouten herinnering:

RENNENDE-PAARDEN-EN-MENSEN-DIE VLIEGEN
(het kan ook andersom geweest zijn)
VANUIT-DE-HOOGTE-TETTERT-MUZIEK-IN-FELLE-KLEUREN-ROFFELS-VAN-PLEZIER-DOOR-DE KAMELENSTRONT

Als de laatste vrachtwagen
ronkend en proestend uit beeld verdwijnt,
zien de ogen
- inmiddels open -
slechts een kring van zaagsel in de wei.