BOOM

Buiten het dorp ritselt de boom vergenoegd met zijn bladeren.
Het plezier van een hartelijk weerzien op de plek van die eerste kus.

De boom vertelt hem, dat Zij, in de jaren na de kus,
ook nog een paar keer was langsgekomen.
Maar ja, je weet hoe die dingen gaan:
Haar ouderlijk huis allang verkocht,
en Andalusië is ook ver, natuurlijk.

Hoe Haar kus voor hem de mist van een stoffige jeugd verdreef,
waardoor de liefde verscheen, de schoonheid, het applaus.
En hij de pijn leerde kennen en het verdriet, te beginnen om Haar.
De boom had het al die tijd geweten.

Nu hij, een leven later, met een gieter in de hand
bij de laatste rustplaats staat van zijn vader en moeder,
voelt hij zich gesterkt door het weerzien met de boom-van-de-eerste-kus.

Teruglopend tussen de kruisen, leest hij op een zerk een naam van lang geleden.
Terwijl buiten het dorp een warme herfstwind de kale takken streelt,
geeft hij de plantjes water op het graf van Haar ouders.

En hij denkt aan de droogte in Andalusië.