BLIKOPENER

Hij was niet de jongste,
maar wel de kleinste van zes.
Daarom zat hij aan de eettafel in het midden,
ook op vrijdag als ze vis aten.

Met de zware zwarte blikopener
die hun vader ook aan Indië had overgehouden
wrikte moeder het blikje haring in tomatensaus open.

Als een religieus ritueel boog zij de deksel naar buiten,
sneed de paar haringen in acht gelijke stukjes,
en als zij het blikje midden op de tafel had gezet
vlogen de vorken door de lucht.

Hij was niet voor niets de kleinste gebleven.

Nog jaren later dacht hij,
als hij tomatenpuree proefde:
'Ha, lekker, haring.'